Trage wegen zijn verbindingen voor niet-gemotoriseerd vervoer en belangrijk als wandelpaden. Ze werden ooit vastgelegd met de Wet op de buurtwegen uit 1841 en de bijhorende ‘Atlas van de Buurtwegen’. In Vlaanderen liggen er talloze van dergelijke wegen, vaak bekend maar ook vaak onbekend. In dat geval heeft zo’n buurtweg verstrekkende gevolgen voor de personen of overheden op wiens grondgebied een dergelijke trage weg blijkt te liggen zonder dat men dat weet.

De meerderheidspartijen verruimden de scope en beperken zich niet enkel tot trage wegen. Het nieuwe decreet behelst alle gemeentewegen. Vandaar het decreet ‘Gemeentewegen’. De Wet op de buurtwegen werd sinds 1841 nauwelijks gewijzigd, maar wordt nu afgeschaft en vervangen door dit decreet. Op weg naar dit decreet werden ook alle belangenverenigingen betrokken. Zij mochten meermaals hun bekommernissen uiten, wat resulteerde in een evenwichtig resultaat.

Lydia Peeters licht toe: "Dit decreet borduurt verder op de conceptnota die in 2016 al werd ingediend, onder impuls van Gwendolyn Rutten. Het decreet moet een oplossing bieden voor tal van concrete problemen op het terrein. Dit decreet voorziet immers in eenvoudige en geïntegreerde procedures.

Er zullen minder juridische procedures nodig zijn. Het behoud van bestaande en het openstellen van nieuwe wegen is het uitgangspunt. Door die heldere procedures voor de gemeenten kunnen zij een fijnmazig netwerk van gemeentewegen uitbouwen, zowel op recreatief als op functioneel vlak, en zo een duurzaam mobiliteitsbeleid uitwerken. Want gemeentewegen worden alsmaar belangrijker. Dankzij de herwaardering van verschillende soorten trage wegen ontstaan er nieuwe, efficiëntere verbindingen voor voetgangers en fietsers.

Lokale besturen krijgen ook meer autonomie om te beslissen over de trage wegen op hun grondgebied. We zullen de gemeenten hierin heel wat vertrouwen en verantwoordelijkheid geven zonder hen extra administratieve lasten op te leggen. Mensen hoeven niet langer bang te zijn van wegen die op een oude kaart recht doorheen hun huis lopen, maar waarvan niemand vandaag nog van het bestaan afweet. Rechtszekerheid én een opwaardering van de trage wegen gaan hand in hand.”