Overdreven of onaangepaste snelheid blijft vaak niet zelden de oorzaak van verkeersongevallen waarbij zwaargewonden of dodelijke slachtoffers vallen. Communicatie en sensibilisering blijven belangrijk, maar met meer dan 3 miljoen vastgestelde verkeersinbreuken per jaar, is handhaving – helaas – nog steeds een belangrijke én noodzakelijke pijler in het verkeersveiligheidsbeleid. Trajectcontroles worden ervaren als de meest eerlijke manier om de snelheid te controleren. Ik toonde me al bereid om hier volop op in te zetten, maar dan moet ook iedereen meewillen of kunnen volgen.

In Vlaanderen werden er tot op vandaag bestellingen geplaatst voor de realisatie van maar liefst 302 trajectcontroles. Hiervan zijn er vandaag slechts 78 in dienst. En ja, ik schaam me om dit te moeten toegeven, maar sta me toe om dit even te duiden. De trajectcontroles die in dienst zijn, werden gerealiseerd door Agentschap Wegen en Verkeer (AWV) waarbij de installaties gekoppeld werden met de lokale servers bij de verschillende politiezones. In 2016 werd er op federaal niveau beslist om één centrale federale databank voor politionele doeleinden te ontwikkelen, het zogenaamde AMS. Alle ANPR-installaties, en dus ook trajectcontroles, zouden aangesloten worden op deze centrale databank. Met het oog op de koppeling op het AMS, werd er door AWV niet langer geïnvesteerd in het bijplaatsen van lokale servers bij lokale politiezones. De realisatie van de nationale databank AMS was voorzien voor mei 2018. Deze timing werd echter opgeschoven tot het laatste kwartaal van 2019, dan eerste kwartaal 2020 en tot slot via juli 2020 naar september 2020, maar omwille van bijkomende problemen is dit systeem nog steeds niet operationeel. Intussen blijft Vlaanderen investeren in trajectcontroles, maar laat de achterliggende software nog steeds op zich wachten.

81 trajectcontroles zijn reeds geruime tijd technisch klaar voor gebruik maar kunnen door deze opeenvolgende vertragingen niet in dienst worden genomen. Dit gaat over een investering van 6 miljoen euro die nu niets oplevert. De voorbije 2 maanden kwamen daar nog 16 trajectcontroles bij, wat het totale aantal trajectcontroles die momenteel technisch klaar staan voor gebruik op 97 brengt. Daarenboven zijn er momenteel 44 trajectcontroles in opbouw, waarvan er binnenkort (eind september 2020) 40 technisch klaar zouden moeten zijn. Tegen eind 2020 kan dit aantal, mits de uitvoering volgens de vooropgestelde planning kan verlopen, oplopen tot 84, een investering van ongeveer 6,3 miljoen euro, maar indien de vertragingen in de ontwikkeling van het AMS blijven aanslepen, kunnen ook deze niet in dienst worden genomen. Niet alleen de Vlaamse investeringen lopen op maar ook het aantal niet-werkende trajectcontroles zal blijven aangroeien zolang het AMS niet operationeel is. Sinds mijn aantreden als Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken ben ik blijven aandringen op de realisatie van het AMS maar telkens werden we geconfronteerd met uitstel.

Verkeersveiligheid is voor mij een topprioriteit. Handhaving is hierin een essentiële schakel, waarvan ik helaas de touwtjes niet alleen in handen heb. Als minister hecht ik enorm veel belang aan de inbreng van lokale besturen in het bepalen van de locaties van trajectcontroles. Maar hoe, en vooral hoelang, kunnen we hen nog blijven overtuigen van trajectcontroles als ze niet werken? Ik zal deze thematiek tot vervelens toe op de diverse agenda’s plaatsen en blijven ijveren voor een pragmatische én een snelle oplossing. In het verkeer moeten we overdreven snelheid een halt toe roepen, bij de uitvoering van plannen om verkeersslachtoffers te vermijden daarentegen, moet er zeer dringend een versnelling hoger worden geschakeld. We kunnen geen mensenlevens redden met besluiteloosheid of bureaucratie.